O książce: 2000 / Turecki rdzeń przeciął na pół wicehrabiego Medardo di Terralba i obie połówki, jak sądzę, zagoiły się niezależnie; a młody baron Cosimo di Rondo, urażony przez ojca talerzem gotowanych ślimaków, wspiął się na drzewo, przyrzekł sobie, że nigdy nie zejdzie na ziemię, i tak spędził całe życie, skacząc z gałęzi na gałąź w lesie z pistolet na ramionach i tom Rousseau pod pachą. Tak, właśnie to! ale rycerza Agilulfa – w ogóle go tam nie było! I udało mu się służyć swojemu władcy Karolowi Wielkiemu, jak sam powiedział, wyłącznie „siłą woli i wiarą w świętość naszej sprawy”. Te starożytne czasy, szlachetni bohaterowie i niesamowite wydarzenia omawiamy w trylogii pod ogólnym tytułem „Nasi przodkowie”. („Rozwidlony wicehrabia” (1951), „Baron na drzewie” (1957), „Nieistniejący rycerz” (1959)) Włocha Italo Calvino (1923–1985), znanego i nieznanego rosyjskiemu czytelnikowi.